Γεια σας, είμαι η Ελένη. Η σημερινή ιστορία που θα σας πω, ξεκίνησε σε μια συνοικιακή καφετέρια που δουλεύω. Τα μεσημέρια, μετά τις 3:30, μέχρι να πάει 5 με 5 και μισή δεν υπάρχει ψυχή. Τον τελευταίο καιρό ερχόταν ο Άντυ μόνο. Ένας μαύρος που ζει εδώ και είναι μικροπωλητής. Πουλούσε cd παλιότερα και τώρα αυτά τα ξύλινα αγάλματα και διάφορες άλλες κινέζικες βλακείες. Καθόταν και μου έκανε παρέα, συζητούσαμε και περνούσε κι εμένα η ώρα μου ευχάριστα, μιας και ήταν εντάξει τύπος. Μιλούσε πολύ καλά Ελληνικά μιας και είναι χρόνια εδώ, αλλά πάντα έχει αυτή την παράξενη προφορά που πολλές φορές με έκανε να γελάω. Με τον καιρό γνωριστήκαμε καλά και μιλούσαμε ανοιχτά οπότε η κουβέντα πέρασε και στο σεξουαλικό...
Συνέχεια...
Συνέχεια...
