Το παρθενικό μπανιστήρι μου στις ντουζιέρες

Έπαιζα μπάσκετ και μόλις είχα πάρει μεταγραφή στα τμήματα υποδομής μιας μεγάλης ομάδας της Θεσσαλονίκης. Γεμάτος από ενθουσιασμό και λόγω του ότι χρειαζόταν να παίρνω λεωφορείο για να φτάσω στο γήπεδο, ξεκινούσα πολύ νωρίς ειδικά στην αρχή. Ένα τέτοιο μεσημέρι, έφτασα αρκετά νωρίτερα και δεν υπήρχε ψυχή στις εγκαταστάσεις. Άφησα τη τσάντα μου στα αποδυτήρια, αλλά ένας θόρυβος απ τις ντουζιέρες μου έδωσε να καταλάβω ότι δεν ήμουν μόνος τελικά. Μου έδωσε και κατάλαβα όμως για τα καλά η εικόνα που αντίκρισα απ την μισάνοιχτη πόρτα βλέποντας κάποιον να είναι μέσα.

Συνέχεια...